سخنان استاد:
پیام سردار: باید بدانیم که ما همه برای خدمت و آموزش پا به حیات گذاشته ایم، ابتدا آموزش، سپس خدمت درست انجام بدهیم، در این راه بسیار وقت لازم است.
سلام دوستان مینا هستم همسفر. درابتدا خدا را شکر می کنم بابت جایگاه خدمتی و آموزشیِ استادی که نصیب من شد. امروز باید به دو سوال پاسخ بگوییم؛ اول کنگره چه کمکی به من داشته و دوم من چه خدمتی می توانم به کنگره داشته باشم.
این یکی از دستور جلسه های مهم است، چرا که اگر این دستور جلسه را کاربردی نکرده باشیم، واقعاً هیچ چیز در کنگره یاد نگرفته ایم، حالا باید کمی به گذشته برگردم و خاطرات قبل از کنگره را مرور کنم و به یاد بیاورم، که در تاریکی نا امیدی، زمانی که اعتیاد یک غول هزار سر بود و رهایی از آن برای من غیر ممکن بود چه حالی داشتم.
به یاد بیارم و سپاسگزار حضورم در کنگره باشم، چرا که افراد بسیاری هستند، به دنبال راه درمان و یا به دنبال افرادی هستند که بدون اینکه قضاوت بشوند، بدون اینکه سرزنش بشوند، به صحبت هایشان گوش بدهند.
کنگره به من کمک راهنمایی عاشق و مسئول داده تا راحت و بدون هیچ ترسی با او صحبت کنم و راه کارهای علمی و عملی بگیرم، آموزش های بسیار نابی که به جرات می شود گفت: در هیچ جا نظیرش را پیدا نخواهم کرد، را در اختیار من قرار داد.
و مهمترین کاری که کنگره انجام داده این بود که اسم معتاد را برداشته و نام مسافر را به مصرف کننده های ما داده است. همه ما در دوران اعتیاد شرایط سختی را تجربه کرده ایم، زندگی های آشفته، نا آرام، جنگ و جدل، آبروی ریخته شده در بین فامیل و آشنایان، عدم اعتماد به نفس، مشکلات مالی و بی کاری و هزاران مشکلات دیگر، که توسط اعتیاد هم برای مسافرمان و هم برای خودمان به وجود آمده است.
آن روزها حاضر بودیم هر چه داریم بدهیم ولی یک لحظه در آرامش باشم، چون هر چه قدر هم زندگی در رفاه بود، ولی لذتی نداشت، اما حضور در کنگره تمام مشکلات راه برایمان حل کرد. نه تنها اعتیاد مسافرمان را درمان کرد بلکه آرامش و آسایش را به خانواده هایمان هدیه کرد. سختی ها جای خود را به آسانی داده اند و مشکلات مالی کم کم حل شده اند و جنگ و جدل ها تبدیل به آشتی شد. جایگاه خود را در بین فامیل و اجتماع به دست آوردیم و از همه مهم تر توانستیم به درون خود نگاهی بیاندازیم و نقص ها و عیب های خودمان را ببینیم و راه برطرف کردنشان را بفهمیم.
کنگره راه مقابله با هر مشکلی را به ما نشان داد، تا با آن روبرو شویم و آن را حل کنیم.
حالا در قبال این هدیه بزرگ و کوچک که کنگره برایمان به ارمغان آورد، نمی توانیم روی آنها قیمت بگذاریم، ما چه وظیفه ای داریم؟؟؟
اولین کاری که باید انجام بدهیم، اینکه کنگره را از لحاظ مالی حمایت کنیم، هر کس به اندازه ی وسع خود. ازاینکه پولی در سبد بیاندازیم و فردا لنگ بمانیم نترسیم.
شاید همه ی ما این امکان را نداشته باشیم که کنگره را از لحاظ مالی حمایت کنیم، اما میتوانیم خدمت های دیگری انجام دهیم. در خدمت کردن از دیگران سبقت بگیریم، و به نوع خدمت هم فکر نکنیم. یک زباله ی کوچک هم از روی زمین برداشتن یک خدمت است، مشارکت کردن هم خدمت است، گوش به فرمان بودن و حرف های راهنما را اجرا کردن، خوب سفر کردن هم خدمت است.
این ها همه دِین هایی است که کنگره بر گردن ما دارد و باید ادا شود. راه های زیادی برای خدمت کردن در کنگره هست، وقتی خوب فکر می کنیم، می بینیم، ما در کنگره هر کاری که به عنوان خدمت انجام دهیم، انرژی و حال خوشی که نصیب خودمان می شود و چون به این حال خوش نیازمندیم، برای خدمت کردن تلاش می کنیم. پس هر چه می کنیم، برای خودمان است و این خدمت ها صادقانه و عاشقانه باشد. امیدوارم توانسته باشم، حق مطلب برا بیان کنم.
تهیه گزارش ؛ همسفر فاطمه ، همسفر فرشته
کنگره ۶۰ ، سایت همسفران باباطاهر همدان
درباره این سایت